Het lijkt eerst nergens op maar als je doorgaat met haar tips dan is het eindresultaat niet half slecht. BryanTheGirl heeft een hele beheerste, nette manier van arceren. Ik heb moeite met arceren omdat het gaat over licht en donker maar lijntjes gaan ook over texturen en over haarrichting. Door het rustige arceren heb ik teveel tijd om daarover na te denken en het mezelf moeilijk te maken 😀
Paarse glitterinkt in mijn Pelican M205 fountain pen 💜
Bonnard is één van mijn lievelingsschilders en dit werk met het plezier in de contouren wil ik al heel lang naschilderen:
Momenteel is de achtergrond alleen nog maar de onderschildering, het was de bedoeling om de donkere stipjes en zeker de boomtakken -in hetzelfde contrast als haar hoed- erin te maken maar ik vind hem nu al zo leuk dat ik er nu niets aan durf te doen. Eerst maar een paar dagen tegenaan kijken. Ik vind hem erg leuk, het plezier van vrouw en hond is zichtbaar.
Maar er moet nog wel wat met de achtergrond denk ik. De figuren hebben nu meer contrast dan de achtergrond en staan er daardoor (te) los van. De achtergrond zelf is wel heel divers en leuk om naar te kijken. Geen idee wat ik daar overheen kan zetten zonder dat vlekkenplezier te overschaduwen. (Misschien kan ik de figuren afzwakken waardoor ze meer naar de achtergrond trekken. Dat kan met waterverf: je kan pigment weer wegnemen. Maar of dat met deze kan…
Deze had ik trouwens meer achtergrond gegeven:
De interessante “bloom” van de oorspronkelijk rand is nu minder zichtbaar maar als geheel is het nu fijner om naar te blijven kijken. Ja, deze tekening sleep ik overal mee naartoe: naar boven als ik boven werk, naar de kamer als ik daar zit en naar de voorkamer als ik daar computer. Hetzelfde verwacht ik met de Bonnard tekening.
Ik weet niet wat het is. Ik denk er ook niet teveel over na. Maar het is leuk om naar werk dat ik gemaakt heb te blijven kijken. De eend en de eerste hond zijn inmiddels ingelijst en staan in de kamer maar ik vind het leuker om naar het blote papier te kijken. (wel opletten: niet net je handen hebben ingevet.)
Ik kijk zonder analytische blik en ook dat is nieuw. Ik kijk niet naar de technieken of wat ik heb gedaan en wat ik anders zou kunnen doen. Ik kijk meer naar de kleuren en de vormen en geniet ervan. Leuk hoor 🙂
gebruikte materialen:
Dan heb je qua kwasten zo’n beetje alle prijsklassen door elkaar maar deze individuele penselen zijn wel allemaal kwaliteit. Maar dat weet ik pas als ik er eentje koop en uitprobeer.
Je zou denken dat bij de bekendere, duurdere merken de kwaliteit constanter is maar dat is niet zo. De Winsor kolinski’s (serie 7) verschillen per penseel en de helft valt me tegen (komt niet terug in een punt). De ronde van Grene Art zijn allebei erg goed. Gerstaecker is alletwee ook constant. De Petit Gris is me verkocht als Hèt Penseel voor aquarelisten en zo voelt het ook wel en daar wil ik wel meer van. Of het moet het eekhoorn-achtige zijn dat me aanspreekt 😉 Maar het is niet bedoeld om in een punt terug te komen en doet dat ook niet.
Dat terugkomen in een punt is een eigenschap die ik gewend ben van de sumi-e penselen van vroeger. Of eigenlijk alleen van mijn eerste penseel, nu ik erover nadenk. De tweede en derde waren al niet meer zo goed.
De huidige Chineze penselen variëren (dus) meer in kwaliteit en je moet maar net de goede treffen. Die ik onlangs heb gekocht hebben het geen van allen (twee zijn er ook niet voor bedoeld: de witte en de riggers. Die zijn allemaal wel erg goed in wat ze moeten doen).
Ik zou de duurdere Chinese penselen kunnen gaan uitproberen. Maar dan hebben we het over 40 tot 80 euro voor een penseel… Dat is wel een dure gok. Misschien moet ik maar eens onderzoeken waar sumi-e kunstenaars hun penselen halen, vooral de Japanse kunstenaars.
En het is natuurlijk zo dat alleen een slechte artist z’n materialen de schuld geeft. Maar tegen deze Calvinistische insteek zeg ik dat ik, nu ik met kwaliteit werk, zoveel meer bereik en zoveel meer kan en zoveel meer plezier heb. Ik hoef niet te vechten tegen het materiaal, het materiaal helpt mij.
Overigens, gisteren nog meer Terschelling aquarelblokken gekocht bij mijn nieuwe kunstenaarsmaterialenhandel: Kunstburg in Doesburg. Die hebben een uitgebreid assortiment en zitten standaard 20% onder de adviesprijs. Ze hebben ook een webwinkel. Daar komt ook de Petit Gris vandaan. Ik kreeg goed advies!
Met die prijzen durf ik te schilderen en te schilderen.
En omdat je met waterverf steeds moet wachten tot een laag droog is kan ik nu, met meerdere blokken, meerdere schilderingen “on the go” hebben. De vraag is: haal ik “de hond van Bonnard” nu van het blok zodat ik een nieuwe kan beginnen of laat ik hem erop zodat ik nog dingen kan aanpassen? Nu ik vier blokken heb is dat geen vraag meer 🙂 Laat maar zitten want ik kan nog op een ander blok verder. Dat is de beste 9 euro pdie ik heb uitgegeven deze week! En 2 euro goedkoper dan wat ik bij de Kwast in Den Bosch zou betalen. Kom ik hou op met tikken, ik ga nog wat schilderen 🙂
spelen met de kleuren en het water
Dit is de inspiratiefoto, van Flamegurl:
Fantastisch!
en een tekeningetje voor haar dochter, wiens hond professioneel gefotografeerd is door Angelique van Doorn van AngeliquevanDoornfotografie.nl:
Links is mijn eerste schets, gemaakt in het boshuisje. Rechts wat ik gisteren overmoedig probeerde, hier in de stad. Teveel lawaai en ook nieuw papier dat heel glad is. Elke penseelstreek moet meteen goed zijn en dat durfde ik wel aan met mijn nieuwe Japanse penseel. Maar het papier kan niet zo goed tegen water, ondanks dat het 250 of zelfs 300 grams papier is. Dus bobbelig.
Terwijl juist het “laden” van het penseel zo belangrijk is (= hoe nat en met welke viscositeit verf erin. En, bij de Japanner, ook nog welke kleur waar in het penseel zit. Ja, je kan wel 3 of 4 kleuren in 1 keer in de kwast hebben en dat komt eruit afhankelijk van hoe je de kwast op papier houdt.)
Ik heb links maar opgestuurd. Die is met de Pentel pocket brush gedaan. Vandaag krijgt ze alles, ik ben heel benieuwd wat ze ervan vindt!
PS de eerste aquarel van Dunya staat hier nu ingelijst op tafel, kan ik ernaar kijken.
De Echte Tekening is gelukt vandaag!
Het was weer ontzettend leuk om te doen. Met de kleuren spelen. Verf “wegduwen” met water. Het was wel spannender dan gisteren. Want nu moest echt deze hond erop. Niet zomaar any hond. Dit is Dunya, de Schotse Collie van Anneke.
Volgens mij is de tekening nu klaar maar ik twijfel nog over de ogen. Of de lichtvlekken niet te groot zijn. Zal ik er voor de helft nog donkerbruin indoen?
Och ja, nu ik hem hier als totaalplaatje zie staan denk ik dat dat wel moet. Het wit is te groot en te contrastrijk naast het zwart(bruin) van de ogen. Ik denk dat ik hem met middelbruin invul, maar wel zo dat er nog een wit vlekje in blijft zitten. Als jij vind dat ik het zo moet laten mag je me dat graag even laten weten, ik denk dat ik ze anders morgenmiddag invul.
Hier is de foto waar ik van werkte:
Wat een snoepie he? Het is al een wat oudere dame, Dunya, en ze draagt geloof ik speciale schoentjes af en toe vanwege artrose in de voorpootjes. Ze is een Schotse Collie. Wat ligt ze heerlijk in d’r vacht!
Haha, ojee, nu ik de foto naast de schildering hou ga ik allemaal fouten zien. Haha, haw mar gjin noed, geen nood, dat hoort erbij. Als ik morgenochtend de schildering weer alleen zie, zie ik die fouten niet.
Ik denk/hoop dat Anneke hier blij mee zal zijn. Dat zij Dunya erin herkent, met d’r pootjes en d’r mooie flufstaart. 🙂
M’n eerste echte aquarel ooit.
Ik heb veel filmpjes gekeken, o.a. bij The Mind of Watercolour. Ik had geen idee van dit medium! Nat in nat werken. Hoe je kleur op het papier brengt maar er ook weer af kan halen. Van licht naar donker werken. Complementaire kleuren. Hoe je een vlakje moet inkleuren.
Met deze schildering heb ik heerlijk zitten spelen. Indigo is denk ik wel mijn favoriete kleur, zo te zien. Ook spelen met hoe het water opdroogt en hoe er randjes ontstaan.
De hond is de hond van iemand die ik in een swap heb. Volgens mij leest ze dit blog niet. Vast niet. Er zijn volgens mij maar 8 mensen die hier meekijken. Ik vind het leuk om haar hond te tekenen. Het is een lief dier en een geliefd dier. Dit is een schets maar hij is leuk genoeg om naar haar op te sturen als Het Echte Werk nu morgen niets wordt. Maar ik wil hem eigenlijk ook wel zelf houden. Bewaren als mijlpaaltje. Ik hoop maar dat het morgen wat wordt dan.
Als je into aquarelverven bent, dit is Schmincke Horadam en ik heb kleuren gekozen die niet granuleren en die ook zoveel mogelijk transparant zijn. Dat eerste is iets dat veel mensen juist mooi vinden, granuleren, dan krijg je een soort neerslag/textuur als ze opdrogen, maar ik vind het niet zo mooi. Kleuren als cobaltblauw en ultramarijnblauw staan bekend om granulatie.
Het papier is goedkoop papier, wel glad. Van de Tiger geloof ik.
De penselen zijn wel weer goede kwaliteit. Twee Da Vinci penselen ennnnn … een sumi-é penseel! Ja. Ik heb nog een echte erbij gekocht, eentje die ik voor waterverf ga gebruiken (op glad papier). Gekocht bij Gerstäcker in Duitsland (zit ook in Den Haag) en het is een penseel van 25 a 35 euro. Ik herkende hem van mijn echte sumi-e penseel. Het is van dierenhaar. Een duur penseel.
Leuk, morgen weer spelen.
snorrepost 