M’n dagelijkse kattendoodels waren huiswerk geworden. Ik voelde druk om te presteren. Ik voelde me tekort schieten. Ik voelde me schuldig. Ik staarde naar m’n inspiraties op Pinterest maar dorst niet te beginnen want het zou nooit goed genoeg worden. Ik kan de essentie die ik wil niet vangen (en sta niet open voor de essentie die ik wel op papier krijg).
De laatste weken kon ik mezelf er niet toe zetten. Vertelde mezelf dat ik bovendien Belangrijke Andere Dingen te doen had. Die ik vervolgens ook deed maar die er alleen maar voor zorgde dat ik me gevangen door de tijd voelde. Geen tijd om alles te doen. Geen rust om in de juiste bui voor tekenen te komen.
Toen herinnerde ik me deze strip:
van Shencomics
Je kan niet wachten op de juiste bui, die komt namelijk niet uit de lucht vallen. Tekenen is een potlood pakken en aan het werk gaan. Het enige magische is dat je je verwachtingen de mond moet snoeren.
Dus vanmorgen, vlak nadat ik had besloten iedereen te melden dat er geen kattendoodles meer zouden komen, ben ik gewoon wat dingen die ik leuk vind gaan natekenen op een groot vel:
Het begon rechts onder, met wat Jimmahfood. Precies proberen een schets van hem na te maken omdat je dan iemands ogen en ritme kunt lenen. Ik kan je vertellen: Jim Mahfood heeft roerei met kerosine voor hersenen. Zo snel, zo veel. En superskilled.
Rechtsboven kater Floki van Wolbeest. Daarnaast een wolf van Erica Salcedo, bewust met Pentel Pocket Brush Pen. Ernaast wat lijnwerk van pinterest en whaddayaknow, die ene kat weer eens waar je met je penseel kunt spelen en die ging ik toen verder onderzoeken.
Dat leidde tot vandaags doedel:
Dit is het orgineel/de inspiratietekening, van Lynn Stanley:
Ik heb hem al eerder getekend, op 14 oktober voor Inktober:
De lol zit hem in dat je je penseel zijwaarts neerlegt om de tenen te maken. De oren doe je weer op een andere manier. Die lol had ik vandaag weer.
Dit keer de kat bewust minder frivool gemaakt. Ik vind die van Stanley ook te frivool, teveel bewust geweest tijdens het schilderen, teveel “ik express emotie met m’n kwaststreek” gedacht tijdens die staart-streek.
Dat heeft de mijne van vandaag ook nog, het is nog geen vloeiende, Japanse sumi-e. Maar het is goed genoeg voor iemand die vanmorgen dacht te stoppen met dagelijkse kattendoodles.
En die ogen die ik vandaag kwastte, daar zit wel iets van Floki’s blik in:
“gedoe.”
(deze schreeuwkat maakte ik als laatste, om nog wat penseelstreken en arceringen te oefenen. Niet mijn ding maar a la. Die bovenste snorhaar is één streek, in één keer neergezet.)
met deze tekening kwam ik los. Lekker natekenen en wat bij verzinnen en meezit zijn met zwart en wit en compositie en verschillende lijndiktes.
snorrepost 